Η ψυχολογική υποστήριξη απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους όπου:

• Μπορεί να βιώνουν αρνητικά συναισθήματα
• Διαταραχές στη συμπεριφορά
• Άρνηση για το σχολείο
• Δυσκολίες διαχείρισης του θυμού
• Δυσκολίες προσαρμογής- αυτορρύθμισης
• Χαμηλή αυτοπεποίθηση
• Ενούρηση
• Φοβίες
• Γλωσσική άρνηση- επιλεκτική αλαλία
• Ψυχαναγκασμοί κ.α.

Η συμβουλευτική γονέων απευθύνεται σε όλους τους γονείς. Δεν είναι απαραίτητο ο γονιός να αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με το παιδί του για να απευθυνθεί στον ψυχολόγο.

Η συζήτηση με το σύμβουλο- ψυχολόγο βοηθάει τους γονείς να έχουν μία καλύτερη εικόνα της διαπαιδαγώγησης και εξέλιξης του παιδιού τους, να απαλλαγούν από το άγχος τους αν είναι καλοί γονείς ή όχι, να ενημερωθούν για τα στάδια ανάπτυξης του παιδιού και να αλλάξουν, αν χρειαστεί, τη στάση και τη συμπεριφορά απέναντι στο παιδί τους, ώστε να έχουν καλύτερη σχέση με αυτό. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι βοηθάει στην πιο γρήγορη και εύκολη αποδοχή του γονιού από το παιδί τους, γεγονός που θεμελιώνει την πορεία μιας καλύτερης σχέσης, η οποία απολήγει στην ψυχική ισορροπία του παιδιού.

Ο ψυχολόγος συνδράμει την οικογένεια δίνοντας συγκεκριμένες οδηγίες. Κατευθύνει τους γονείς, ώστε να εφαρμόσουν αποτελεσματικές τεχνικές για την ερμηνεία των συμπεριφορών που εμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη και πορεία της οικογένειας, τη βαθύτερη κατανόηση των ζητημάτων που τους απασχολούν και την αντιμετώπιση τους.

Ενδεικτικές περιπτώσεις τέτοιων ζητημάτων είναι οι δυσκολίες που προκύπτουν από την ύπαρξη συγκεκριμένης διάγνωσης σε παιδί, όπως αυτισμός, μαθησιακή δυσκολία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, συναισθηματικές διαταραχές. Επίσης, η χαμηλή αυτοεικόνα του παιδιού, οι εντάσεις κατά το διάβασμα, η ανυπακοή των παιδιών, η ζήλια μεταξύ αδερφών, η δυσκολία οριοθέτησης στις οθόνες, το διαζύγιο, το πένθος, οι φοβίες ή τα προβλήματα συμπεριφοράς απασχολούν συχνά πολλούς από τους γονείς.
 

Μέσα από τη συμβουλευτική γονέων αναζητείται και επιτυγχάνεται:

• Η ενδυνάμωση του ρόλου του γονέα και η δημιουργία ενός θετικού γονέα.
• Η εκπαίδευσή του σε τεχνικές ενεργητικής ακρόασης και η αύξηση της διαθεσιμότητας του προς το παιδί.
• Η αποδοχή των δυνάμεων και των αδυναμιών του γονέα, αλλά και του παιδιού του.
• Η ρύθμιση του άγχους που δημιουργείται από τη μη ικανοποίηση των αιτημάτων του γονέα.
• Η καλύτερη αξιολόγηση των ικανοτήτων του παιδιού και ο επαναπροσδιορισμός των προσδοκιών των γονέων.
• Η εκπαίδευση σε τεχνικές αντιμετώπισης προκλητικών συμπεριφορών και στρεσογόνων καταστάσεων, καθώς και η απόκτηση σημαντικών εφοδίων απαραίτητων για τη θετική αλληλεπίδραση των γονέων με το παιδί.

Τέλος, επιδιώκεται η ενίσχυση της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των γονέων, ώστε να επιτευχθεί η κοινή διαπαιδαγώγηση και η, όσο το δυνατόν, αποτελεσματικότερη συνεργασία μεταξύ τους, καθώς και η συστηματική αποδοχή των προσπαθειών του ενός γονέα από τον άλλον, η κατανόηση των λαθών που μπορεί να συμβούν κατά την ανατροφή των παιδιών και η μεταξύ τους συμμαχία για την αντιμετώπιση των ενοχών που επιφέρει η αίσθηση αποτυχίας στο γονικό ρόλο. Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης των γονέων και της εμπιστοσύνης τους στον εαυτό τους δημιουργούν το έδαφος για αποτελεσματικότερους γονείς με αυτόνομα και χαρούμενα παιδιά.